У другую кнігу Анатоля Івашчанкі ўвайшлі вершы, што складаліся цягам сямі апошніх гадоў.
Халадна­ватая метафізічнасць і адстароненасць, характэрныя вершам першага зборніка паэта, саступаюць месца пачуццёвасці, лірызму, а часам – і звароту да вострай сацыяльнай праблематыкі.
Паэт запрашае чытача выправіцца ў захапляль­нае падарожжа: ад самоты – да свабоды...
…
хрышчу паветра
хрышчу замбаскрыню
заўжды перахрышчваю
галовы дзетак
перад сном
хтосьці скажа, што ад майго праваслаўя
добра патыхае забабонамі…
хай так
хай так
what the fuck