“Rrahman Zeqiraj - një statujë kujtimesh” është një libër në të cilën janë mbledhur me dashuri një tufe kujtimesh nga Rrahmani për jetën e tij, dhe kujtime nga miqtë më të çmuar të Rrahmanit si akademik Hivzi Islami, Profesor Fehmi Rexhepi, nëndrejtori i gjimnazit Njazi Syla, miku i hershëm Musli Kabashi, ishgjimanzisti Kadri Balaj që thotë se Rrahman Zeqiraj rrin vertikalisht në jetë, autorja e re e talentuar Zoga Ajeti etj., etj.
Gjithmonë është e vështirë të shkruash për të gjallët, por në fund të fundit, nuk ka dalë kot ajo kënga "Knoma kangën sa jam gjallë/ se si të vdes mos t'kofsha fale...". Që kur e helmuan dhe Rrahman Zeqiraj shpëtoi pahiri prej atij helmimi, ndonëse me pasoja, falë intervenimit të mjekëve të Zagrebit, ai mesues e drejtor i përkushtuar e ka merituar këngën. Le të jetë ky libër kënga e tij.
Statujë për mësuesin, statujë për mësuesin prind model shembullor që ka ditë të rrisë e të edukojë fëmijë si dy motrat regjizore të shquara Lendita e Blerta Zeqiraj, me të cilat krenohet Kosova dhe gjithë bota shqiptare, duke i bërë një shërbim madhështor Kosovës.
Nëse duhen ndërtuar statuja mirënjohje e nderimi, të parët që i meritojnë ato statuja janë nënat dhe mesuesit e Kosovës, pasi para të gjithëve, falë nënave e mësuesve Kosova është kjo që është.
Statujat e bronxta nëpër udhë, sheshe e kryqëzime të imponohen shpesh dhunshëm ti shohësh edhe pse ndonjëherë nuk don ti shohësh sepse nëpër piedestale po ngrihen edhe pameritorë që ngjiten atje me dhunë.
Ndërsa statuja në letër, në libër e mesuesit Rrahman Zeqiraj nuk ia zën askujt udhën, sheshin a kryqëzimin.